Profesora da Academia de Belas Artes e Deseño de Katowice, Weronica Siupka propón un percorrido gráfico pola rexión polaca de Silesia na exposición que nestes días pode visitarse na Sala O Abrigo, da Facultade de Belas Artes. Baixo o título de Auto-da-fé, esta mostra reúne unha trintena de gravados nos que esta artista e docente plasma múltiples realidades da rexión polaca de Silesia, desde estruturas arquitectónicas a detalles de portas, corredores ou fiestras. “Todos son lugares reais”, apunta Siupka dunha mostra que ten como punto de partida o xeito no que se percibe a propia contorna a través da arte e que nace, recoñece, da importancia que ten para ela “mostrar Silesia”, a través das imaxes de espazos que foron espertando a súa atención, ás veces “dun xeito un pouco máxico”.
Esta exposición poderá visitarse ata o 29 de abril neste espazo xestionado polo colectivo Lupercais e foi impulsada coa colaboración da asociación Taller Experimental de Obra Múltiple Conteporánea, con sede en Cangas. De feito, Auto-da-fe foi en 2023 a serie gañadora da primeira edición do certame de gravados de pequeno formato Mini Print Internacional Galicia, promovido por esta asociación. Tras exhibirse por primeira vez, a raíz do premio, nesta localidade do Morrazo, esta mostra supón a segunda oportunidade de contemplar en Galicia o traballo dunha artista que este xoves impartía tamén unha conferencia en Belas Artes, dirixida a achegar o alumnado a súa obra gráfica e procesos de traballo. Nese senso, Siukpa, directora do departamento de Deseño Gráfico da Academia de Belas Artes e Deseño de Katowice, resalta o positivo dunha estancia que agarda que sirva tamén como punto de partida para promover un convenio coa facultade, mentres que o seu vicedecano de Cultura, Ignacio Pérez-Jofre, salienta que esta colaboración permitiu achegar ao centro “unha exposición tecnicamente moi boa e moi contemporánea”.
A artista e doutora en Belas Artes Mar Ramón Soriano achéganos a obra de Nicole Wermers para o noso proxecto “8 mulleres para o 8 M”.
Nicole Wermers (Alemaña, 1971) explora a relación entre a arte, o deseño, a arquitectura e a funcionalidade. A través da escultura e a instalación, investiga como os obxectos da vida cotiá moldean as nosas interaccións habituais. O seu traballo caracterízase por un achegamento ao minimalismo e o uso da ironía.
En concreto, a artista destaca Givers & Takers (2016), unha obra sobre a que comenta: “Nesta obra Nicole Wermers xustapón un extractor de cociña e un secador de mans, explorando a relación entre ambos os obxectos. A disposición dos dispositivos enfrontados, un deseñado para absorber aire e o outro para expulsalo, xera unha conversa. Como un diálogo a partir deste elemento invisible que vai dun ao outro, converténdonse en corpos que exhalan e inspiran”.
Contar outra historia da arte en Galicia, que complemente ás xa existentes desde unha perspectiva feminista, foi o propósito co que a profesora da Facultade de Belas Artes Susana Cendán deu forma a Outras historias posibles, a exposición que desde este venres pode veres no Café Moderno Afundación tras recibir máis de 50.000 visitantes na Cidade da Cultura. Esta mostra reúne as obras de seis artistas, nacidas na década de 1950, e que non contaran “cunha exposición monográfica que lexitime a súa traxectoria”, explica a súa comisaria. Trátase de tamén docente na facultade pontevedresa Anne Heyvaert, das pintoras Ana García Pan, Tusi Sandoval, Blanca Silva e Laura Terré e da ceramista Emilia Guimeráns, autoras das máis de 50 pezas reunidas nunha mostra que poderá visitarse ata o 30 de maio e que busca ofrecer unha visión integral das súas traxectorias.
Despois de exhibirse entre maio e xaneiro no Museo Centro Gaiás, esta exposición chega a Pontevedra da man de Afundación e da Xunta de Galicia, no marco do programa de itinerancias da Cidade da Cultura. Outras historias posibles foi inaugurada este venres nun acto que contou coas participación do conselleiro de Cultura, Lingua e Xuventude; José López; o director xerente de Afundación, Pedro Otero; o director xeral de Cultura, Anxo Lorenzo; a directora xerente da Cidade da Cultura, Ana Isabel Vázquez; a directora territorial de Abanca en Pontevedra; Carmen Fernández; a coordinadora da área de Cultura de Afundación, Marité Cores; a comisaria Susana Cendán e as artistas Anne Heyvaert, Blanca Silva e Laura Terré.
Pensarmos futuros sustentables é neste 2025 o lema da Semana CREA, o programa de actividades abertas a toda a cidadanía que busca servir como escaparate do proxecto de especialización do campus pontevedrés. Promovida polo Campus Crea co apoio da Deputación de Pontevedra, esta nova edición da Semana da Creatividade desenvolverase entre o 21 e 25 de abril, coa participación entre outros, do considerado mellor creativo publicitario español do século XX, Toni Segarra, da investigadora e deseñadora de moda Elisa Palomino ou do artista gráfico Bruno de Almeida. A moda sustentable, a creación artística con materiais de refugallo ou o deseño colaborativo son algunhas das temáticas na que porá o foco unha programación na que se insiren tamén catro obradoiros, así como un ciclo de cine que botará a andar este venres na sede da Vicerreitoría.
Como explica a directora de área do Campus de Especialización Crea, Ana Belén Fernández Souto, trátase dunha programación que aborda “a creatividade nun sentido interdisciplinar e transdisciplinar” e que busca servir como “un escaparate do que é o Campus Crea”, no marco dos traballos para acadar a súa acreditación. Unha das novidades desta edición, engade, é o obxectivo de que esta Semana CREA teña cada ano “un eixe temático”, como sería neste caso a sustentabilidade, á vez que estean reflectidos nesta programación os diferentes ámbitos do Campus Crea.
A docente e doutora en Belas Artes Begoña Paz preséntanos o traballo de Lygia Clark con motivo do proxecto “8 mulleres para o 8M”, sobre a cal escribe este precioso texto:
A artista brasileira Lygia Clark (1920-1988) transita desde as súas pinturas espaciais por lugares-refuxio, espazos de vida, arquitecturas sensibles, estruturas vivas, formas biolóxicas… Alén da mirada, a artista explora un camiño de experimentación sensorial que racha coa concepción convencional do obxecto artístico.
As súas pezas, performance e obxectos activan xestos e reaccións entre as persoas no propio feito de habitar e crear: fricción, contacto, incomodidade, presión pero tamén cooperación, participación, acubillo e inclusión.
En “Diálogo de Mans” (1966) todo sucede entre os límites dunha cinta Moebius que as amarra. Dúas mans comunícanse a través de movementos forzados, torpes, descoñecidos, e tal vez, grazas a isto, atopan un espazo corporal sincopado, privado e íntimo.
Verse outra vez ao revés tamén funciona é o título da exposición que desde este martes presenta na sala O Abrigo da Facultade de Belas Artes un conxunto de autorretratos xurdidos dun obradoiro que levou ás e aos participantes a reflexionar sobre as ideas de creatividade e identidade a través do lúdico, o sensorial e o experimental. Coordinado pola artista e docente Iria Vázquez, este taller teórico-práctico propuña afondar no autoconcepto a través da creación artística e “chegar ao autobiográfico a través da interacción cos demais”, dando como resultado un conxunto de obras “moi diversas”, como recoñece a tamén comisaria desta exposición, que poderá visitarse ata o 4 de abril.
A ilustración, a fotografía, o vídeo ou o traballo con materiais atopados ou con obxectos que forman parte da memoria persoal das artistas fanse presentes na mostra que se inaugura na tarde deste martes. Nela reúnense unha vintena de obras de Patricia Álvarez, Uxía Bustbem, Celeste Garrido, Mónica Lago, Pablo Martínez, Candela Omil, Paula Romay, Miriam Rodríguez e Jimena Rodríguez. As súas creacións preséntase á súa vez acompañadas por unha serie de materiais que permiten achegarse “aos procesos de traballo e dinámicas de creación destes autorretratos” dun obradoiro inserido na programación de extensión universitaria da Vicerreitoría do campus e impartido por Vázquez xunto coa docente e cineasta Xisela Franco. Con esa mesma idea, unha serie de códigos QR permiten acceder a arquivos sonoros que reúnen as reflexións de varias das participantes respecto de cuestións como o que significa a creación ou cales son as súas características e límites.
E seguimos contribuindo a ampliar a lista de mulleres artistas. Nesta ocasión, Thomas Apostolou convídanos a coñecer o traballo de Paky Vlassopolou:
Paky Vlassopoulou (1985) é unha artista ateniense que destaca polo desenvolvemento dun vocabulario escultórico cun forte interese pola materialidade, as relacións espaciais e o corpo. O seu traballo abrangue dende escultura ata instalacións así como accións performativas e happenings. As súas obras exploran temas como a memoria e a historia, e teñen unha profunda carga política. Ademais, é co-fundadora do espazo de arte independente 3 137 en Atenas.
Na súa instalación Practising Pleasure Where Possible (2018), Paky Vlassopoulou presenta unha serie de obxectos cerámicos cuxa forma se inspira en saca leites modernos e antigos, así como en dispositivos produtores de son, como megáfonos e frautas. A instalación tamén inclúe estruturas metálicas que toman a súa forma de mobiliario asociado a contar chismes por teléfono, xunto con panos de cociña, un obxecto doméstico amplamente empregado por ceramistas. A través da obra, emerxen patróns que conectan actividades tradicionalmente femininas coa escultura, dando lugar a unha investigación sobre as formas de contacto e comunicación entre corpos e obxectos.
O oficio de lavar: unha cartografía sensible é o título do traballo de fin de grao (TFG) da egresada da Facultade de Belas Artes Xoana Abraira, recoñecido este mércores nos Premios Valedora do Pobo aos mellores traballos de fin de grao e mestrado en materia de igualdade e dereitos das mulleres. Promovidos por esta institución coa colaboración das tres universidades públicas galegas, o TFG de Abraira de Bernardo foi un dos catro traballos premiados na quinta edición destes galardóns.
Neste proxecto, Abraira fai uso das artes plásticas para configurar, explica, “un achegamento ao oficio de lavandeira e ao labor de lavar a roupa” que ten como punto central a posta en valor do traballo feminino, “comunmente relegado ao espazo doméstico e dos coidados”. O TFG que esta titulada defendía o pasado curso na facultade pontevedresa xa fora previamente recoñecido nos Premios Egeria da Universidade de Vigo e, nas últimas semanas, a fotografía dunha das súas obras convertíase na imaxe gráfica da campaña institucional do 8M desta institución académica. De aí que Abraira se amosase nesta xornada “moi satisfeita” por este novo recoñecemento ao seu TFG, así como polo feito de que, en ambos casos, o seu proxecto fose premiado en convocatorias “relacionadas con cuestións de xénero”, o que lévaa a incidir no valioso deste tipo de iniciativas, que supoñen un incentivo para a abordaxe “de cuestións relevantes, desde o mundo académico”.
O artista e doutorando da facultade Carlos Fer, participa no proxecto “8 mulleres para o 8M” falándonos da obra de Delia Boyano, sobre a cal comenta:
O traballo de Delia Boyano (Málaga, 1994) escribe narrativas non liñais onde a superposición de medios como a escultura, o vídeo, o debuxo e a performance configuran relatos sobre o poder, o xénero, a memoria histórica e a cultura. Reinterpreta movementos e indumentarias que tradicionalmente foran elementos metafóricos da opresión á muller, para convertilos nunha posibilidade de empoderamento.
O feminismo na súa obra deféndese a través dunha intensa análise entre a performance a a escultura, activando obxectos emancipadores dende o movemento.