Preto de 40 integrantes dos equipos decanais de 13 das 16 facultades de Belas Artes de España reúnense nas xornadas de xoves e venres en Pontevedra para debater sobre o futuro desta titulación e as principais demandas destes estudos. Fano na Conferencia de Decanos e Decanas de Belas Artes de España, que por segunda vez desenvolve a súa xuntanza plenaria na Universidade de Vigo. Ao longo destas dúas xornadas, as e os responsables das diferentes facultades abordarán cuestións como os efectos nesta titulación da Lei de Ensinanzas Artísticas ou a necesidade de definir criterios para o recoñecemento da produción artística nas acreditacións do persoal investigador. Ás reunións de traballo veranse complementadas á súa vez por unha serie de visitas a diferentes institucións culturais, como o Museo de Pontevedra, o Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC) ou a Cidade da Cultura.
O decano da Facultade de Belas Artes anfitrioa desta reunión, Xosé Manuel Buxán, abría na mañá deste xoves a primeira reunión de traballo subliñando a “honra” que supón tanto para este centro como para a Universidade de Vigo exercer como sede desta conferencia. Nese senso, destacou o interesante desta iniciativa tanto para potenciar “a nosa conexión co resto de facultades” de España como para que as e os seus responsables coñezan á súa vez “a historia e o contexto” deste centro. Ao mesmo tempo, outro dos obxectivos desta conferencia, sinalou Buxán, é que os diferentes equipos decanais poidan obter unha “visión panorámica”, tanto do “contexto social e cultural no que se enmarca a facultade” como dalgunhas das principais institucións vinculadas á arte de Galicia.
O MoMa e o museo Gugghenheim de Nova York, a Bienal de Arquitectura de Venecia, a Galería Estatal de Suttgart, o Palais de Tokyo de París, o Museo Nacional de Arte de Osaka ou a Fundación Joan Miró de Barcelona son algúns dos numerosos espazos museísticos que, ao longo das últimas tres décadas, exhibiron as creacións de Karin Sander (Bensberg, Alemaña, 1957). Formada na Academia de Belas Artes de Stuttgart e no Withney Museum of American Art de Nova York, esta artista alemá reflexionou este xoves sobre “os procesos artísticos e o desenvolvemento das ideas” que rematan dando lugar a unha obra na Sala Universitaria Profesor Manuel Moldes. Fíxoo nun coloquio co alumnado e profesorado da Facultade de Belas Artes que servía á súa vez para clausurar a exposición Kitchen Pieces, na que Sander propuña unha reflexión sobre a idea da representación na arte a través dun conxunto de 25 froitas e verduras que, en lugar de amosarse representadas en pezas pictóricas ou escultóricas, exhibíanse directamente, penduradas das paredes da sala.
A vicerreitora do campus, Eva María Lantarón, e o vicedecano de Cultura e coordinador da Sala Manuel Moldes, Ignacio Pérez-Jofre, acompañaron a Sander nun coloquio que permitiu tamén afondar na transformación da propia exposición, xa que, desde a súa inauguración en decembro, as pezas foron secando ou podrecendo. “É moi bonito pensar que o tempo é un gran escultor”, apuntou nese senso Pérez-Jofre, que destacou a importancia para a Sala Manuel Moldes de ter contado cun “traballo deste nivel”, definido ademais por esa “característica tan especial de ser unha obra cambiante”. Nesa mesma liña, Lantarón destacou a “relevancia” de poder contar coa presenza de Sander como “colofón a estes meses de exposición”.
Tomando o seu título da serie de Goya, a nova exposición impulsada ao abeiro da colaboración entre Belas Artes e o Museo de Pontevedra ten no potencial expresivo da cor negra e da escuridade o seu fío condutor. Na mostra Pinturas negras, trece artistas formados na facultade ou que exercen como docentes neste centro presentan un conxunto de obras de diferentes xéneros e con “significados moi diversos”, mais conectadas todas elas por “un vínculo formal e visual”, como é “a presenza do negro, da escuridade”, destaca o vicedecano de Cultura da facultade, Ignacio Pérez-Jofre, comisario desta exposición xunto á xestora cultural e investigadora predoutoral Sandra MG.
Pinturas negras inaugurase este venres 19 ás 19.00 horas no Edificio Castelao do Museo, onde poderá visitarse ata 6 de abril, e este mércores foi presentada por Pérez-Jofre e o vicepresidente da Deputación de Pontevedra, Rafa Domínguez. Como sinalou o comisario, esta mostra “enmárcase nunha serie de proxectos que vimos realizando en colaboración co Museo” e que permitiron levar a este espazo as obras dunha serie de “artistas vinculados á facultade”, ben como antigos alumnos e alumnas, ben como docentes. Desta volta, Pérez-Jofre e a tamén comisaria Sandra Muñiz buscaron que a exposición tivese unha idea central, que rematou sendo a presenza da cor negra na obra destes trece artistas, “Pensamos que había unha conexión cunha certa tradición da pintura española e galega dun certo tenebrismo, dun uso dramático e expresivo da escuridade”, sinalou Pérez-Jofre. Nese senso, a través do título de Pinturas negras, buscaron pór o foco en que “a arte contemporánea, a pesar de ter a súa propia linguaxe, tamén procede dunha longa historia coa que estamos conectados”, como sería neste caso o xeito en que pintores como Goya plasmaron plasticamente esas ideas do escuro ou o tenebroso.
O uso de elementos atopados nas rúas da cidade constitúe unha das liñas centrais do traballo artístico do profesor da Facultade de Belas Artes Ignacio Pérez-Jofre, que na tarde deste xoves presenta no local da asociación Kentada Tarima flotante, unha instalación que define como unha “colaxe” conformada por un conxunto de táboas atopadas na rúa, pero que o artista presenta no chan, colocada sobre “unha estrutura de palés” que remiten a esa idea dunha tarima flotante e que obrigan ao público a situarse sobre a propia obra. De feito, é necesario camiñar sobre esta instalación para poder contemplar ás pezas que completan este proxecto expositivo, definidas tamén polo uso de materiais atopados.
“Interesábame moito a idea dunha instalación habitada polo espectador”, recoñece Pérez-Jofre, que construíu con “unha especie de colaxe que ocupa case todo o espazo e sobre o que se pode camiñar”. De feito, foi o propio traballo na construción dunha obra tomando como punto de partida unha serie de táboas e fragmentos de madeiras “de diferentes grosores, que van encaixando, aínda que non perfectamente”, o que levouno á idea dunha tarima flotante, que contrapón a “sensación de comodidade ou de benestar” que se asociaría a un fogar co “precario” dos materiais empregados. Deste xeito, a peza que o profesor do Departamento de Pintura presenta este xoves ás 19.00 horas no local de Kentada rematou por converterse “nunha obra á que téste que subir”, o que leva a unha “percepción completamente diferente”, marcada “polas resonancias” que se van xerando ao pisar ás diferentes táboas.
- Belas Artes acolle unha exposición de ilustración antirracista e decolonial
- Mar Caldas leva ao CGAC unha reflexión sobre a memoria democrática e o traballo das mulleres
- Investigadoras de Belas Artes publican o primeiro estudo sobre instalacións téxtiles na arte contemporánea
- Sete olladas ao mar, reunidas nunha exposición