O oficio de lavar: unha cartografía sensible é o título do traballo de fin de grao (TFG) da egresada da Facultade de Belas Artes Xoana Abraira, recoñecido este mércores nos Premios Valedora do Pobo aos mellores traballos de fin de grao e mestrado en materia de igualdade e dereitos das mulleres. Promovidos por esta institución coa colaboración das tres universidades públicas galegas, o TFG de Abraira de Bernardo foi un dos catro traballos premiados na quinta edición destes galardóns.
Neste proxecto, Abraira fai uso das artes plásticas para configurar, explica, “un achegamento ao oficio de lavandeira e ao labor de lavar a roupa” que ten como punto central a posta en valor do traballo feminino, “comunmente relegado ao espazo doméstico e dos coidados”. O TFG que esta titulada defendía o pasado curso na facultade pontevedresa xa fora previamente recoñecido nos Premios Egeria da Universidade de Vigo e, nas últimas semanas, a fotografía dunha das súas obras convertíase na imaxe gráfica da campaña institucional do 8M desta institución académica. De aí que Abraira se amosase nesta xornada “moi satisfeita” por este novo recoñecemento ao seu TFG, así como polo feito de que, en ambos casos, o seu proxecto fose premiado en convocatorias “relacionadas con cuestións de xénero”, o que lévaa a incidir no valioso deste tipo de iniciativas, que supoñen un incentivo para a abordaxe “de cuestións relevantes, desde o mundo académico”.
O artista e doutorando da facultade Carlos Fer, participa no proxecto “8 mulleres para o 8M” falándonos da obra de Delia Boyano, sobre a cal comenta:
O traballo de Delia Boyano (Málaga, 1994) escribe narrativas non liñais onde a superposición de medios como a escultura, o vídeo, o debuxo e a performance configuran relatos sobre o poder, o xénero, a memoria histórica e a cultura. Reinterpreta movementos e indumentarias que tradicionalmente foran elementos metafóricos da opresión á muller, para convertilos nunha posibilidade de empoderamento.
O feminismo na súa obra deféndese a través dunha intensa análise entre a performance a a escultura, activando obxectos emancipadores dende o movemento.
Protagonistas da nova exposición que este xoves se inaugura na Sala Universitaria Profesor Manuel Moldes, tanto Alberto Ardid, Tayone e os integrantes do colectivo Rapapawn, Cynthia Alfonso e Óscar Raña, como a súa comisaria, Sara Donoso, formáronse na Facultade de Belas Artes. Este vínculo común e, nomeadamente, as súas lembranzas do punto de encontro que supuña a antiga cafetaría do centro convertéronse no punto de partida da mostra Bar-Cafetería. Grazas pola súa visita, un proxecto que mestura as ideas de exposición e cafetaría co propósito de facer desta sala un espazo de encontro.
“Non é exactamente unha cafetaría, tampouco unha exposición ao uso”, recoñece Donoso dunha exposición, promovida coa colaboración da Deputación de Pontevedra, que poderá visitarse ata o 30 de maio na sala de exposicións do campus. Neste proxecto, as obras destes artistas conviven con mesas e cadeiras da antiga cafetaría da facultade, á vez que algúns elementos do seu mobiliario forman parte das instalacións que completan o proxecto expositivo. “A idea é que o espazo teña vida e que a xente enténdao como un punto de encontro, ao que veña gozar das obras, pero tamén usalo”, engade a comisaria desta mostra, na será posible tomar café e infusións ou consultar diferentes libros e catálogos.
Continuamos con “8 mulleres para o 8 M” Nesta ocasión, a artista Cynthia Afonso achéganos a obra de Anna Firth, sobre a cal nos conta:
Anna Firth (Vancouver, 1995) é unha artista visual, forxada nas feiras do circuíto alternativo, que traballa a videoinstalación experimental animada.
Nas súas obras, onde todo sucede á vez, podemos observar suxeitos atrapados en ciclos de repetición infinitos que fan resaltar a colaxe visual das densas liñas que representan os estraños movementos dos seus trazos. A súa obra tende ao uso de formas abstractas e xeométricas, as cales están acompañadas da intriga visual que ofrece o uso de pantallas múltiples e a súa relación co espazo.
A súa práctica rompe coas regras da animación tradicional, tanto en técnica, coma mensaxe ou formato, diferenzas que lle permitiron forxar un estilo único e ter un lugar dentro da animación independente contemporánea.